Blog A La Nederlanse... Finally...

So weer eens tijd voor een Nederlands Blog. Zoals je mischien weet of gelezen hebt zijn we met Unit 7 begonnen dit betekent dat we nog maar 3 maanden hebben voor dat we naar Papua verhuizen. In de afgelopen maanden is er veel veranderd, ook onze kinderen veranderen.

Hoe kun je zien dat je zoon of dochter voor een langertijd met Indonesiers omgaan?

Marc en Brynne willen enkel eten wanneer ze spelen.
Brynne vraagt “mau susu” of “mau juice” (mauw soesoe / joes) wil melk / juice
Marc vraagt “I want mau susu” Ik wil wil melk
Brynne zegt als ze klaar is “Habis”.
Marc houdt van Nasi “dat is witte rijst”.
Christiaan antwoord “Nama saya Christiaan” wanneer een Indonesier zijn naam vraagt in het Engels.
Aidan is een papagaai die Indonesisch praat maar niet weet wat hij zegt.
Mikah begint te verstaan wat wij in het Indonesisch zeggen.

Wist u dat er 3 veel gebruikte woorden zijn rijst er is een vierde woord maar dat ben ik vergeten en wordt niet veel gebruikt.
padi (dit is de rijst dat wordt geplant)
?? (geoogst rijst voor dat het gedroogt en klaar is voor verkoop)
beras (dit is de rijst voor het gekookt is)
Nasi (gekookte rijst)

Rijst is hier de belangerijkste stapel. De mensen eten het drie keer per dag en als ze het nog niet hebben gehad, vinden ze dat helemaal nog niet hebben gegeten.
Zo hadden we vrienden over voor lunch toen we later met ze waren winkelen vroegen ze of we niet hongerig waren? Zij waren wel hongerig aangezien we ze geen rijst hadden gegeven voor lunch.
Dit fenomeen betekent dat je wanneer je een McDonald’s menu ordered niet moet vergeten dat je om patat moet vragen aangezien de menus normaal met rijst komen.
De Sundanese mensen hier koken niet veel voor zich zelf ze kopen hun eten langs de weg of de deur aan deur verkoper komt langs met hun favoriete eten BASO dit zijn gekookte vis of vlees ballen in een soort soep. Ik heb he teen keer gehad mat vondt er niet veel smaak aan zitten. Ik heb liever Nasi Goreng Kambing een matig hete nasi met geite vlees.

Wij houden van Indonesisch eten wat het eten hier goedkoper maakt, aangezien aardappelen, groenten en vlees nog al duur zijn. En he teen stuk moeilijker maakt voor Erica aangezien zij moet uit leggen aan de pembantu hoe je dat dan moet koken.

Alle kinderen zijn weer zo goed als gezond na een week van de een na de ander een soort buikgriep te hebben. Het maakt je altijd wat zenuwachtig als je ziek wordt. Je vraagt je af of het Typhoid, hep A, Dengi fever, of iets anders is.
Vorige week waren we wezen site seeing een dag later was hij in het ziekenhuis met dengi fever dit is een ziekt waar je witte bloedcellen omlaag gaan en je dus zeer moe en uitgedroogt wordt. Hij moest voor een week in’t ziekenhuis liggen. Hij had een van de duurste kamers Rp 650.000 per nacht zo’n €60.-. dat zal een stuk goedkoper zijn dan een nachtje GMS (he Luuk?)
Na een week in het ziekenhuis moesten ze Rp 6.500.000 betalen dit was de overnachting en de medicijnen, verder had hij bijna altijd een zuster dichtbij al was dat waarschijnlijk omdat hij a Bulai (wit persoon) is en omdat hij een DVD speller had.
Maar de zorg was goed en het ziekenhuis is dichtbij.